Kendimle İletişim – Farkındalık İçin İçsel Yolculuk Yapın
Kendimle iletişim – İnsanın kendi kendine iletişimi de olur muymuş demeyin! Belki de en önemli ve en öncelikli iletişim kurulması gereken kişi kendimiziz. Anadolu’da “Kendi kendine konuşana deli derler” şeklinde bir yargı olsa da boş verin; bunlar geçmişte kaldı. İsteyen hakkımızda dilediğini söylesin; deli olmadığımıza hükmediyorsak sorun yok; iletişime hemen başlıyoruz!
Nereden Başlayalım?
Aslında çoktan başladınız; çünkü düşündünüz! Her düşünme sessiz bir iletişimdir. Kiminle mi; tabii ki, kendinizle… Yaşadıklarınız, gördükleriniz, duyduklarınız; kısacası dış dünyadan gelen her türlü veri (data) o muhteşem beyninizde kıvrım kıvrım dolaştıktan sonra ince eleklerden geçip, elenerek, taranarak ve işlenerek bilgiye (information) dönüşür. Bu bilgiyi biz nasıl bileceğiz; tabii ki, davranışlardan…
Davranışlara bakarak, ne düşündüğümüz ortaya çıkabileceği gibi, düşüncelerimizi bilenler nasıl davranacağımıza hükmedebilir. Yani düşüncelerimiz davranışlarımızı ortaya çıkarırken, davranışlarımız da doğru-yanlış yargılarından, sosyal tepkilerden ve çevresel faktörlerden etkilenerek düşüncelerimizdeki kalıpların oluşmasına neden olur.
Düşüncelerinize Dikkat Edin!
Kendimle iletişim – Çünkü düşünceler davranışa dönüşür. Davranışlar tekrarlandıkça alışkanlıklara, alışkanlıklar vazgeçilmez öznelliğe ve oradan kader dediğimiz sonuçlara ulaşır. O zaman diyebiliriz ki, öncelikle kendimizi tanımalıyız. Kişinin kendini tanıması demek, kendi özelliklerini, düşünme biçimlerini, hedeflerini, amaçlarını bilmesi anlamına geliyor.
Hayatın ne anlama geldiğini, içinde yaşadığı topluma karşı hak ve sorumluluklarını bilmeyi, yapması ve yapmaması gerekenlere uymayı gerektirir.
Karamsarlığın, endişenin ve hatta biraz da ümitsizliğin egemen olduğu bir dünyada yaşıyoruz. Geleceğe yönelik kaygılarımız, yarına dair endişelerimiz var.
Bunların hiçbirisi kendimizle iletişim kurmaya engel olmadığı gibi, tersine, iletişim kurmamız gerektiğini fısıldayan önemli fırsatlardır. Her birey, öncelikle kendi düşünsel yapısını pozitif çizgide tutmakla yükümlüdür. Sorumluluklar dünyasındayız. Herkes sorumluluğunun bilincinde olmayabilir; ama düşünen sorumludur.
Kendi Kendime Ne Söylemeliyim?
Kendimle iletişim – Aşağıda kendi kendime verdiğim telkinler ve aldığım ilhamlar var. Bunları kendimle iletişim olarak sunuyorum. Siz de kendi kendinize benzer sorular sorarak farklı yargılar çıkarabilirsiniz.
İşte benim içsel konuşmalarım:
- “Neyi kaçırıyorum?” Dürüstçe sorayım; “Eksiğim nedir?” Kendi eksiliğimi bilirsem ve kabul edersem mükemmele doğru yola çıkabilirim. Ne megaloman bir tip olup, dünyanın kendi etrafımda döndüğünü sanan ahmaklardan olacağım; ne de içime kapanıp “Ben zaten berbat bir kişiyim!” demeyeceğim. Negatif düşünce taşımak kendime yapacağım en büyük haksızlıklardan biridir. Bunların yerine “Daha iyi nasıl olabilirim?” diye soracağım.
- Bundan sonra kendi kendime, “Yanlış yoldayım” diyerek içe kapanmak yerine, “Doğru yoldayım; doğru iz üzerindeyim” diyerek özgüvenimi artıracağım. Bu, beni gururlu olmakla itham edeceklere açık bir kapıdır; ama öyle heveslenmeyin; çünkü insanın başarıları başarısızlıklarının ilacıdır.
- “Bırakıyorum” demeyeceğim. Terk etmek, kaçmak, bırakmak; böylesine kısa ve kolay yolları tercih etmek aciz ve zavallı insanların işidir. Bunun yerine “Öğrendiğim stratejileri kullanarak problemlerimi çözeceğim!” diyeceğim.
- “Bu işler zor be!” diyerek daha da zorlaştırmak, umutsuzluğa kapılıp bırakmak veya kaçmak yerine “Bunu nasıl çözebileceğimi biliyorum!” diyeceğim. Çünkü olumlu düşünürsem çözüm kapılarının açılacağını biliyorum.
- “Daha iyisi mümkün değil!” demeyeceğim; çünkü bu tarz düşünürsem mükemmellikten uzaklaşırım. Şunu unutmuyorum ki, mümkünler dünyasında daima daha iyisi vardır. Bunun için şöyle diyeceğim kendime: “Daima geliştireceğim, gelişeceğim; bunun için de gayrete, çalışmaya, azimli olmaya devam edeceğim!”
- “Hata yapıyorum!” “Başaramam!” diyerek daha büyük hatalar yapmaya kapı açan bu negatif tutuma karşı şöyle diyeceğim: “Hatalarım, bana hayatı daha iyi öğretme konusunda öğretmenlerimdir.” Hata işlemem sorun değil; önemli olan onu ikinci kez işlemekten kaçınmamdır; çünkü başka işlenecek hatalar beni bekliyor (şaka şaka!).
- “Eh bu kadarı yeterli!” demeyeceğim. Bunu hırslı, kanaatsizin teki gibi algılamayın lütfen; Mevcuda yetinmek insanın gayretini baltalar. Mükemmellik yolculuklarının yapıldığı hayat yolculuğunda “eh benden bu kadar!” deyip yoldan ayrılırsam, belki de ulaşmak istediğim hedefe çok az bir mesafe kalmışken vazgeçmiş olurum. O halde şunu demeliyim: “Bu gerçekten yaptığım en iyisi mi?” Bu sorunun cevabına göre hareket edeceğim. Eğer en iyisi ise, ki bunu bilmek imkansız, o halde daha iyi iyinin düşmanıdır kaidesinden hareketle durmayacağım.
- “A planım çalışmıyor” demeyeceğim; biliyorum ki, A’dan sonra alfabede daha 28 harf var!
Evet, gördünüz işte benim kendimle iletişim şeklim. Ya siz kendinizle iletişim kurduğunuzda neler söylüyorsunuz; görelim!
